Վերջին բարձունքն է ձեր առջև, տղե՛րք,
Ա՛յն, որ ձեր հոգում վերցրել եք արդեն,
Դավեր է նյութում թշնամին մեր նենգ,
Թլոր Դավթի պես խաղին չտրվեք:
Հիշե՛ք ձեզ նման լուսեղ քաջերին,
Ձեզ պես խոյացող բարձունքներն ի վեր,
«Վրե՜ժ» են տենչում նրանց հոգիներն
Եվ հուսով նայում ձեր վերջին կռվին:
Ձեր անցած ճամփին սրտեր են հուզվել …
Մեր խնդությունը չփոխեք սգի
Ու չվերածեք անբառ մորմոքի
Հաղթության ասքը, որ դուք եք հյուսել:
Անվրե՛պ զարկեք մեր զարկը վերջին,
Վերջին բարձունքի մարտն է սրբազան,
Եվ ոսոխն, ինչպես հողմածեծ գազան,
Ձեր առջև պիտի սողալով փախչի:
Վարդան Պետրոսյան
