Մի քիչ պոեզիա․․․
Տեսա: Կանգնեցի: Արբեցի: Աչքերս ափով փակեցի: Կարծես թե աշխարհն ամբողջ Ողջ ուժով փլուզվեց։ Եվ ոչ մի մարդ էլ չեկավ օգնության: Ձյան փաթի՞լ էր ընկավ անձայն: Բայց սիրտս շրջվեց, շնչեց: Կանչեց: Բռնկվեց: Իր խոր ու ժխոր ձորից Նորից բարձրացավ, Արևից տաքացավ, Թևերը բացեց Ու թռավ… Ես ափս աչքերից քաշեցի: Լուսացավ. Ես նորից սիրեցի: Հեղինակ՝ Վաղարշակ Մադոյան